Aykut Çoban, Ekolojik Ortaklaşımlar (Müşterekler) ve Türkiye’de Uygulanan Çitleme Politikaları başlıklı makalesinde müşterekler kavramını tartışmaya açıyor. Müşterek yerine ortaklaşımlar kavramını tercih ediyor. Çoban, ekolojik ortaklaşımlara odaklanarak ilkel birikimin ortaklaşımların çitlenmesindeki tarihsel rolünü anlattıktan sonra Türkiye’nin ekolojik varlıklarının hangi politikalarla çitlendiğini aktarıyor.

Ümit Akçay, Kapitalizmin Krizi ve Müşterekler başlıklı makalesinde ekonomik kriz dönemlerinde müşterekler siyasetinin antikapitalist bir hareket için taşıdığı potansiyeller üzerinde duruyor. Akçay makalesine, kapitalizmin 2007-8 küresel finansal krizinin nedenlerine, krizden çıkış için uygulanan ana akım ekonomi politikalarına ve bunun kısa dönemli sonuçlarına yer vererek başlıyor. Ardından da kriz karşısında geliştirilen alternatif politikaların eleştirisini yaparak müşterekler siyasetinin sunabileceği katkılara odaklanıyor.

Begüm Özden Fırat, Küresel Hareket Döngüleri ve Müşterekleştirme Hareketleri başlıklı makalesinde müşterekler kavramını toplumsal hareketler üzerinden okuyor. Müşterekler siyaseti içerisinde değerlendirilebilecek toplumsal hareketleri çok daha gerilere götürmek mümkün olsa da, esas olarak iki küresel hareket döngüsünün günümüze etkisi olduğunu anlatıyor. Bunların ilki 1999 yılında Seattle’daki DTÖ toplantısının göstericiler tarafından engellenmesi ile başlayan karşı küreselleşme hareketi, diğeri ise 2011’de başlayan meydan ve işgal hareketleri. Fırat, bu iki döngü içerisindeki müşterekleştirme deneyimlerinin sistem karşıtı alternatifleri fiilen örgütlemede önemli bir rol oynadığını, ancak hareketlerin küresel ağlarını ve etkileşimini kaybetmeye başlamasıyla birlikte içe kapanma gibi olumsuzluklarla baş başa kalarak süreklilik kazanmakta zorluklar yaşadığını anlatıyor.

Fırat Genç, İstanbul’da Kentsel Muhalefet ve Müşterekler Politikası başlıklı makalesinde kentsel müşterekleri İstanbul’un 2000’li yıllarda geçirdiği dönüşüm ve bu dönemde ortaya çıkan kentsel direniş hareketleri özelinde ele alıyor. Genç, bu çerçeve içerisinde üç kent mücadelesini anlatıyor: Kentsel dönüşüm projelerine karşı mahallelerde ortaya çıkan mahalle dayanışmaları, kamusal alanları savunmak için ortaya çıkan direnişler ve Gezi Direnişi.

Can Irmak Özinanır, Dayanışma Akademileri Müştereklerin Neresinde Duruyor? başlıklı makalesinde Barış İçin Akademisyenler’in “Bu Suça Ortak Olmayacağız” metnini imzalamaları sonucu başlayan tasfiye süreci ile beraber ortaya çıkan dayanışma akademileri ve Sokak Akademisi gibi örgütlenmelerin, müşterekler politikası açısından yeni bir biçim yaratıp yaratamayacağını, bu inisiyatiflerin olanaklarını ve sınırlılıklarını tartışıyor.

Lülüfer Körükmez, Göçmen Dayanışma Hareketlerini Müşterekler İçinde Düşünmek başlıklı makalesinde Türkiye’de sayıları 4 milyonu bulan göçmenlerin toplumsal hareketlerin dışında kalıyor oluşundan yola çıkarak, göçmenlerin bir müşterekler siyaseti içerisinde nasıl yer alabileceklerini tartışıyor. Bunu yapmaya çalışan sınırlı sayıdaki göçmen dayanışma hareketinin ve bu alanda çalışan ağların bir kısmının deneyimlerine yer veriyor.

Umut Kocagöz, Gıdanın Müşterekler Siyaseti başlıklı makalesinde endüstriyel gıda sisteminin eleştirisi üzerinden gıdayı bir müşterek olarak tanımlamanın imkânlarını tartışıyor. Kocagöz, gıdanın neden ve nasıl bir müşterek olarak tanımlanması gerektiği tartışmasının ardından Türkiye’de gıda sorununun kökenlerini ve müşterek gıda politikalarını anlatıyor. Son olarak da gıdayı müşterekleştirmenin ve müşterek gıda politikaları oluşturmanın stratejisini dört ana taktik üzerinden tarif ediyor.

Özdeş Özbay, Suyun Müşterekler Siyaseti başlıklı makalesinde su hakkı mücadeleleri arasında suyu bir müşterek olarak tanıyan ve suyun müşterekliğini toplumsal hareketlerin gündemine sokan iki önemli mücadeleyi, İtalyan Su Hareketleri Forumu ve Cochabamba Su Savaşları’nı anlatıyor. Ardından da toplumsal hareketlerin aşağıdan mücadelesi sonucu suyu müşterek olarak tanıyan belediyecilik deneyimleri olan Mavi Topluluklar ve Müşterek Barselona hareketine yer veriyor.

Kitabın son makalesi olan Barselona’da Müşterekler Deneyi’nde Luke Stobart, 2015 yılındaki yerel seçimlere katılmak üzere oluşturulan ve sadece birkaç ay içerisinde belediye başkanlığını kazanan Müşterek Barselona hareketinin deneyimlerini anlatıyor. Stobart hareketin kökenlerini, etkilendiği teorileri, seçimleri kazandıktan sonraki uygulamalarını ve yaşadığı sorunları anlattıktan sonra hareketin daha farklı politik stratejilere ihtiyacı olup olmadığını tartışıyor.

Bu kitabın editörleri Türkiye’de uzun zamandır Su Hakkı Kampanyası’nı yürütmekte olan aktivistlerdir. Su Hakkı Kampanyası olarak ilk çıkardığımız yayın 2010 yılında Diyarbakır’da yaptığımız Uluslararası Su Hakkı Sempozyumu’ndaki sunumlar, katkılar, sorular, tartışmalar ve Sempozyum Sonuç Deklarasyonu’ndan oluşuyordu. Bu ilk büyük etkinliğimizin katılımcıları su sorununa alternatif çözümler arayan, su mücadelelerinin yükseldiği Bolivya, İspanya, İtalya, Türkiye ve Irak’tan geliyordu. “Bizler, dünyanın farklı bölgelerinden su hakkı için mücadele eden insanlar olarak Diyarbakır’da Su Hakkı’nı savunmak için toplandık. Her insanın yeterli miktarda ve iyi kalitede suya erişim hakkını savunuyoruz. Aynı şekilde yaşamımızın dayanağı olan doğanın da su hakkını savunuyoruz” diye başlayan Sempozyum Sonuç Deklarasyonu’nda da ifade edildiği gibi, o günden bugüne kadar çok sayıda kişinin emeğiyle su hakkı mücadelesine çeşitli araçlarla katkı sunmaya çalıştık. Su sorununu su krizine dönüştüren ve küresel düzeye yaygınlaştıran neoliberal politikaları, sorunun iklim değişikliği ve kapitalizmle olan bağlantısını ele aldığımız yayınlarımızın her birinde dünyada ve Türkiye’de bu soruna karşı verilen mücadelelerin deneyimlerine yer ayırdık. Ne tek başına var olan ne de tek başına ilerleyen bir sorun olarak ele alınabilecek su sorununda, bireysel çözümlere değil kolektif çözümlere ihtiyacımız olduğunu dile getirdik ve bu doğrultuda talepler ifade ettik. İtalya’daki su hareketinin kullandığı “su olarak yazılır demokrasi olarak okunur” sloganı bizim de mottomuz oldu. 2018 yayın döneminde Açık Radyo’da sunduğumuz Su Müştereği programımızın jingle’nda da bu slogana yer verdik. Kampanyamızda su hakkı mücadelesini antikapitalist bir müşterekler siyasetinin en önemli parçalarından biri olarak gördük ve anlattık. Bugüne kadar su hakkı mücadelesi içerisinde biriktirdiğimiz deneyimlerimize dayanarak hazırladığımız bu yayının da Türkiye’de toplumsal muhalefetin giderek daha fazla gündemine giren müşterekler siyasetine katkı sunacağını umuyoruz.